βου και α = βα

Ασφαλώς ο καθένας δικαιούται να δηλώνει με ευκολία ότι ο αριθμός των εργαζομένων στο cultureguide.gr ήταν μεγάλος και το κόστος λειτουργίας παράλογο, φοβούμαστε όμως πως μια τέτοια άποψη αντανακλά, ανάλογα με τον εκφραστή, άγνοια, εμπάθεια ή πιθανό προσωπικό όφελος. Η ομάδα των επτά αποτελούνταν από έναν αρχισυντάκτη, τέσσερις συντάκτες, έναν υπεύθυνο ανάπτυξης και μια υπεύθυνη επικοινωνίας. Τα δώδεκα πεδία του site (θέατρο, κινηματογράφος, χορός, αρχιτεκτονική, εικαστικά, φωτογραφία, Ελλάδα στο εξωτερικό, λαϊκός πολιτισμός, λογοτεχνία, συνέδρια-διαλέξεις, άλλες εκδηλώσεις, ανακοινώσεις-προκηρύξεις) έπρεπε να ενημερώνονται στα ελληνικά και στα αγγλικά, καθημερινά και πάντα σύμφωνα με την εισροή της είδησης. Απλό λοιπόν... Με δώδεκα κατηγορίες, τέσσερις συντάκτες δεν είναι πολλοί – ο λόγος που το cultureguide.gr λειτουργούσε και διακρίθηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ήταν επειδή ακριβώς ήταν στελεχωμένο σωστά και υπήρχε σωστός καταμερισμός εργασίας.

Έστω όμως, πως το κόστος λειτουργίας ήταν υψηλό και το σχήμα υπεράριθμο. Το γεγονός δυστυχώς παραμένει. Από έναν οργανισμό που απασχολεί εκατό και πλέον υπαλλήλους από τους οποίους μια μεγάλη μερίδα δεν έχει αντικείμενο εργασίας, η διεύθυνση αποφασίζει να λύσει τη σύμβαση εργασίας με τη μόνη συμπαγή ομάδα που έχει αποδείξει έμπρακτα την αποτελεσματικότητα της, ενώ άλλα project του παραμένουν σε εκκρεμότητα και σπαταλούν κοινοτικά κονδύλια παραπαίοντας ανάμεσα σε συρτάρια υπαλλήλων που παίζουν μανιωδώς πασιέντζα και απανωτές συσκέψεις «στελεχών» δίχως τέλος.

Επιτέλους λίγη σοβαρότητα. Οι εργαζόμενοι στο cultureguide.gr εργάζονταν και πριν από τη λειτουργία του συγκεκριμένου site. Είχαν επαγγελματική δραστηριότητα πριν από αυτό και βιογραφικά σημειώματα για να την αποδείξουν – θα αποκτήσουν λοιπόν αργά ή γρήγορα μια δουλειά και μετά από αυτό.

Το ζήτημα εδώ είναι ότι μια ανώνυμη εταιρία του ευρύτερου δημόσιου τομέα που από τον τίτλο της (Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ) διεκδικεί μια θεσμική θέση στον πολιτιστικό χάρτη αυτής της χώρας κλείνει το μόνο ηλεκτρονικό μέσο μαζικής ενημέρωσης που ασχολήθηκε συνολικά με την προβολή του Ελληνικού πολιτισμού της Επικράτειας (και όχι μόνο της Αθήνας όπως δηλώνουν θρασύδειλα οι «ανώνυμοι») κι έφτασε να γίνει brand τόσο εντός, όσο και εκτός Ελλάδας.

Το ζήτημα είναι ότι ένα ζωντανό αρχείο, ένα εργαλείο πολιτιστικής διαχείρισης δεν είναι πια ενεργό και κατά συνέπεια κανείς και ποτέ δεν θα είναι σε θέση να έχει πρόσβαση σε αυτό*. Ούτε οι άνθρωποι που εργάστηκαν γι αυτό και ενώ ψάχνουν για δουλειά δεν είναι δυνατό να αποδείξουν την ποιότητα της δουλειάς τους τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ούτε οι φορείς που πρόβαλαν τις δραστηριότητες τους μέσα από αυτό, ούτε οι καλλιτέχνες που βρήκαν βήμα μέσα από τις σελίδες του, ούτε ο ανώνυμος χρήστης που το διάλεγε για την ενημέρωση του.

Δεν είναι λοιπόν μόνο εργασιακό το ζήτημα αγαπητοί. Δεν αφορά τους πολλούς-επτά πρώην συνεργάτες, ούτε το δήθεν υψηλό κόστος λειτουργίας του. Αφορά το δίκτυο και τη ροή του. Αφορά τον ελληνικό πολιτισμό και την προβολή του.

[*] εκτός εάν ο οργανισμός σκοπεύει να θέσει πάλι το site σε λειτουργία - αν είναι όμως έτσι γιατί "κατέβασε ρολά" εξ αρχής; Και μέσα από ποιου είδους "φόρμουλα" θα συμβεί η "ανάσταση"; Μήπως δια των μεθόδων του Δρος Φρανκενστάϊν;